Μποροῦν ἄραγε οἱ γονεῖς νὰ ἰσχυριστοῦν, ὅτι γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν παιδιῶν φταίει τὸ καταλυτικὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς; Πολλοί γονεῖς παραπονιοῦνται: «Ἡ σημερινὴ ἐποχὴ εἶναι πολὺ χειρότερη ἀπὸ τὴ δική μας. Ὅταν ἤμασταν ἐμεῖς νέοι, ὑπῆρχε περισσότερος φόβος Θεοῦ. Καὶ τὰ παιδιὰ ἄκουγαν περισσότερο τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς σέβονταν».
Στὰ λόγια αὐτὰ ὑπάρχει πολλὴ ἀλήθεια. Δυστυχῶς, τὸ κλίμα ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν ἐποχή μας δὲν εἶναι καλό. Ἡ ἀναγνώριση τοῦ κύρους εἶναι σήμερα κάτι σπάνιο. Ὁ σεβασμὸς τῆς πνευματικῆς καὶ κοσμικῆς ἀρχῆς καὶ ἡ ἐκτίμηση πρὸς τοὺς καθηγητὲς καὶ τοὺς μεγαλυτέρους εἶναι γιὰ πολλοὺς «ξεπερασμένες ἰδέες».