Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἀπριλίου 2023, Τῶν Μυροφόρων (Πράξ. ς΄ 1-7)

Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μα­θητῶν ἐγένετο γογ­γυ­­­σ­μὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι πα­ρε­­­­θεω­ροῦντο ἐν τῇ δια­κονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μα­θητῶν εἶπον· οὐκ ἀρε­στόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ δια­κονεῖν τραπέζαις. 3 ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελ­φοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· 4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, 6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. 7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Τ ίς ἡμέρες αὐτές, ἐνῶ αὐξανόταν ὁ ἀριθμός τῶν πι­στῶν, οἱ Ἑβραῖοι Χριστιανοί πού ἦταν ἀπό ξέ­να μέρη καί γι’ αὐτό μιλοῦσαν τήν ἑλληνική γλώσσα, ἄρ­χισαν νά γογγύζουν ἐναντίον τῶν ντόπιων Ἑβραίων Χριστιανῶν, πού μιλοῦσαν τήν ἀραμαϊκή γλώσσα. Τά πα­ράπονα αὐτά προέκυψαν, διότι οἱ χῆρες τῶν ἑλλη­νό­φω­νων Ἰουδαίων Χριστιανῶν πού δέν ἦταν ντόπιοι πα­ραμελοῦνταν στήν καθημερινή περίθαλψη καί ὑπη­ρε­σία τῆς διανομῆς τροφῶν καί ἐλεημοσυνῶν. 2 Μετά λοιπόν ἀπ’ αὐτό οἱ δώδεκα ἀπόστολοι συγκάλεσαν τό πλῆθος τῶν μαθητῶν πού πίστευαν στό Χριστό καί εἶπαν: Δέν μᾶς φαίνεται σωστό νά ἀφή­σου­με ἐμεῖς τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ὑπη­ρε­­τοῦ­με σέ τραπέζια φαγητοῦ. 3 Ἐξετάστε λοιπόν προσεκτικά, ἀδελφοί, καί ἐκλέξτε ἀπό σᾶς τούς ἴδιους ἑπτά ἄνδρες, πού νά ἔχουν ­κα­λή μαρτυρία ἀπ’ ὅλους καί νά εἶναι γεμάτοι ἀπό Ἅγι­ον Πνεῦμα καί σύνεση. Αὐτούς θά ἐγκαταστήσουμε γιά νά διεξάγουν τήν ἀναγκαία αὐτή διακονία. 4 Κι ἐμεῖς θά ἀφοσιωθοῦμε ἀπο­κλει­στικά στήν προσευχή καί στή διακονία τοῦ κηρύγματος. 5 Ἡ πρόταση αὐτή τῶν ἀποστόλων φάνηκε ἀρεστή σ’ ὅλο τό πλῆθος τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι ἐξέλεξαν τόν Στέ­φανο, ἄνδρα γεμάτο ἀπό πίστη στό Χριστό καί ἀπό τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί τόν Φίλιππο καί τόν Πρόχορο καί τόν Νικάνορα καί τόν Τίμωνα καί τόν Παρμενᾶ καί τόν Νικόλαο ἀπό τήν Ἀντιόχεια, ὁ ὁποῖος ἦταν κάποτε εἰδω­λο­λάτρης καί πρίν πιστέψει στό Χριστό εἶχε προσέλθει στόν Ἰουδαϊσμό. 6 Αὐτούς τούς ἑπτά παρουσίασαν ἐνώπιον τῶν ἀπο­στόλων. Καί οἱ ἀπόστολοι, ἀφοῦ προσευχήθηκαν, ἔβα­­­­­­λαν τά χέρια τους πάνω στά κεφάλια τῶν ἑπτά, γιά νά τούς μεταδοθεῖ ἡ θεία χάρη ἡ ὁποία τούς ἦ­­­­­­ταν ἀνα­­­­­γκαί­α γιά τή διεξαγωγή τῆς διακονί­ας τους. 7 Ἔτσι τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ προόδευε καί διαδιδόταν. Καί ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν στά Ἱεροσό-λυμα αὐξανόταν πάρα πολύ, καί πλῆθος πολύ ἀπό τούς ἱε­ρεῖς τῶν Ἰουδαίων ἀποδέχονταν τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως καί ὑποτάσσονταν σ’ αὐτές.