Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Δεκεμβρίου 2023, Ι΄ Λουκᾶ ( Λουκ. ιγ΄ 10-17)

 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παν­τελές. ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀ­­­σθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖ­ρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββά­­τ­­ῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζε­­­σθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύ­εσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκρι­τά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀ­πὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτί­ζει; ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆ­ναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέ­ρᾳ τοῦ σαββάτου; καὶ ταῦτα λέγον­τος αὐτοῦ κατῃσχύνον­το πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδό­ξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ: Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

«Ἦν διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι»

Ἦταν Σάββατο. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δίδασκε σὲ κάποια Συν­αγωγή. Ἀνάμεσα στοὺς ἀκροατὲς καὶ μία συγκύπτουσα γυναίκα, ἐπὶ δεκαοκτὼ χρόνια καμπουριασμένη, διπλωμένη στὰ δύο. Ὁ καρδιογνώστης Κύριος διέκρινε τὸν ζῆλο της νὰ εἶναι παρούσα στὴ Συναγωγὴ καὶ νὰ πα­ρακολουθεῖ τὴ διδασκαλία τοῦ Νόμου, παρὰ τὸν κόπο ἀπὸ τὴ σωματικὴ δυσ­κολία της, καὶ τὴ θεράπευσε θαυματουρ­γικὰ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά της.

Τὸ Σάββατο ἦταν ἡμέρα ἱερὴ γιὰ τοὺς Ἑβραίους· ἀφιερωμένη στὸν Θεὸ καὶ στὴ λατρεία του. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς τὴ θέση τοῦ Σαββάτου ἔχει πάρει ἡ Κυριακή. Ἂς δοῦμε λοιπὸν στὴ συν­έχεια τὴ σημασία τῆς Κυριακῆς ἡμέρας γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ πῶς θὰ τὴν τιμοῦμε οἱ πιστοί.

1. Κάθε Κυριακὴ Πάσχα

Ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ἦταν ἱερὴ καὶ ἁγία στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἦταν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ στοὺς Ἑβραίους νὰ τιμοῦν τὴν ἡμέρα αὐτή: «Μνήσθητι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν» (Ἐξ. κ΄ 8). Νὰ θυμᾶσαι πάντοτε τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου καὶ νὰ τὴν κρατεῖς ὡς ἱερὴ καὶ ἁγία.

Ὅπως εἴπαμε, γιὰ ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς τὸ Σάββατο ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὴν Κυριακή, διότι τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑ­ορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Κυριακὴ ἡμέρα ἀναστήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χρι­στός. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἐμφανίσθηκε στὴν ἁγία Μαρία τὴ Μαγδαληνή, στὶς ἄλλες Μυροφόρες, στοὺς δύο Μαθητὲς ποὺ πορεύονταν πρὸς τοὺς Ἐμμαούς, στοὺς Μαθητὲς ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Αὐτὴ λοιπὸν ἦταν ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεώς του, ἡ «μία τῶν Σαββάτων», ἡ πρώτη ἡμέρα μετὰ τὸ Σάββατο, ἡ ἡμέρα τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡμέρα Κυριακὴ ἦταν, «μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτώ», ὅταν ὁ ἀναστημένος Κύριος ἐμφανίσθηκε πάλι στοὺς Μαθητὲς γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν πίστη τοῦ Θωμᾶ.

Γι᾿ αὐτὸ στὴν Ἐκκλησία μας κάθε Κυριακὴ γιορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση. Εἶναι ἡμέρα πανηγυρική. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὴ λαμπρότητα μὲ τὴν ὁποία τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία τὴν ἡμέρα αὐτή· ἀπὸ τὸν πανηγυρικὸ τόνο τῶν τροπαρίων. Εἶναι μάλιστα δηλωτικὸ καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ὕμνων τῆς Κυριακῆς. Ἂν προσέξουμε τὰ νοήματά τους, θὰ δια­πιστώσουμε ὅτι ἀναφέρον­ται στὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Κάθε Κυριακή, λοιπόν, γιορτάζουμε Πάσχα! Πῶς ὅμως πρέπει νὰ τιμοῦμε οἱ πιστοὶ τὴν ἡμέρα αὐτή;

2. Μὲ ἀνελλιπὴ συμμετοχὴ στὴ θεία Λειτουργία

Ἡ Κυριακὴ πρέπει νὰ εἶναι γιὰ κάθε Χριστιανὸ ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸν Κύριο. Ἔχει θεσπισθεῖ ὡς ἐπίσημη ἀρ­γία ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταν­τίνο. Δὲν εἶναι ἀργία μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀναπαύσεως, ἀλλὰ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία σταματοῦμε τὰ ὑπόλοιπα ἔργα γιὰ νὰ λατρεύσουμε τὸν Κύριο. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τόνιζε ἰδιαιτέρως: «Τὴν Κυριακὴν νὰ σχολάζωμεν καὶ νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὰς ἐκκλησίας μας νὰ δοξάζωμεν τὸν Θεόν μας, νὰ ἱστάμεθα μὲ εὐλάβειαν, ν᾿ ἀκούωμεν τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον καὶ τὰ λοιπὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί μᾶς παραγ­γέλλει ὁ Χριστός μας νὰ κάμνωμεν; Νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον» (Διδαχὴ Α΄).

Γι᾿ αὐτὸ κάθε Κυριακὴ ὅλου τοῦ ἔτους τελεῖται στοὺς ἱεροὺς Ναούς μας ἡ θεία Λειτουργία, ἡ εὐχαριστιακὴ Σύναξη τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀνελλιπὴς συμμετοχή μας σ᾿ αὐτὴν εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος γιὰ νὰ τιμοῦμε οἱ πιστοὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὰ μύρα τῆς λατρείας μας, νὰ Τοῦ ἐκφράζουμε εὐγνωμοσύνη γιὰ ὅσα μᾶς ἔχει χαρίσει. Στὴ θεία Λειτουργία ἀφήνουμε πίσω μας τὴ γῆ καὶ τὴ ματαιότητά της. Ἐξερχόμαστε ἀπὸ τὸν ὑλικὸ κόσμο καὶ τὴ διά­σταση τοῦ χρόνου καὶ εἰσερχόμαστε σὲ μιὰ ἄλλη πραγματικότητα, πιὸ ἀληθινὴ ἀπὸ τὴν ἐπίγεια: στὴν κοινωνία τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Βασιλείας του. Ὑμνοῦμε τὸν Κύριο μὲ τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους. Ἀποθέτουμε στὸν Οὐράνιο Πατέρα ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καὶ μᾶς προβληματίζει. Ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του μετέ­χοντας στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἡ ψυχή μας ἀπολαμβάνει τὴν εἰρήνη, τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀνασταίνεται, ἀνορθώνεται, στρέφεται καὶ πάλι στὸν Οὐρανό, ἀτενίζει τὸν Κύριο, ἀναπνέει τὴ ζωντανὴ παρουσία του, τὴν πνοὴ τῆς Χάριτός του.

Δυστυχῶς κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ὅλες οἱ κυβερνήσεις τῆς ὀρθόδοξης Πατρίδας μας ὑποτιμοῦν τὴν ἀξία τῆς Κυριακῆς, περιφρονοῦν τὴν ἱερότητά της, θυσιάζουν τὴν πνευματικὴ διάστασή της στὸν βωμὸ τοῦ κέρδους. Θεός μας πλέον γίνεται τὸ χρῆμα. Ἂς μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὸ ρεῦμα αὐτό. Ἂς προσφέρουμε στὸν Κύριο τὴν Κυριακὴ ἡμέρα, μετέχοντας ἀνελλιπῶς στὴ θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ συγ­καταβαίνει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ τὸ νὰ ἔρχεται κοντά μας, λατρευόμενος, μεταλαμβανό­μενος. Αὐτὸς μὲ ἕνα μυστικὸ ἄγγιγμά του μπορεῖ νὰ μᾶς χαρίσει τὴ λύτρωση καὶ νὰ μᾶς πεῖ: «ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου» (Λουκ. ιγ΄ 12). Ἔχεις ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά σου.