Γράφεις γιὰ τὸ θυμὸ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνόητου. Ὁ θυμὸς ἀπὸ μόνος του, εἶναι φυσικός. Ὅπως τὰ νεῦρα στὸ σῶμα. Εἶναι καὶ αὐτὸς νεῦρο ψυχῆς. Καὶ ὀφείλει νὰ τὸν μεταχειρίζεται ὁ καθένας ἐναντίον τῶν δαιμόνων, ἀνθρώπων αἱρετικῶν, καὶ σὲ ὅσους τὸν ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν δὲ θυμώνεις κατὰ τῶν ὁμοψύχων ἀδελφῶν ἢ γίνεσαι ἕκτος ἑαυτοῦ, χαλᾶς τὰ ἔργα τῶν χεριῶν σου, γνώριζε ὅτι πάσχεις ἀπὸ κενοδοξία καὶ κάνεις παράχρηση τοῦ νεύρου τῆς ψυχῆς. Ἀπαλλάσσεσαι δὲ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπεινώση.

Γι’ αὐτό, ὅταν σοῦ ἔλθει θυμὸς κλεῖσε τὸ στόμα δυνατὰ καὶ μὴ μιλήσεις σ’ αὐτὸν ποὺ σὲ βρίζει ἢ σὲ ἀτιμάζει ἢ σὲ ἐλέγχει ἢ μὲ πολλοὺς τρόπους καὶ χωρὶς λόγο σὲ πειράζει.

Καὶ αὐτὸς σὰν τὸ φίδι θὰ στρίψει μέσα στὴν καρδιά, θὰ ἀνέβει μέχρι τὸ λαιμό, καὶ ἀφοῦ δὲν θὰ τοῦ δώσεις διέξοδο θὰ πνιγεῖ καὶ θὰ σκάσει. Καί, ὅταν αὐτὸ ἐπαναληφθεῖ λίγες φορές, θὰ λιγοστέψει καὶ θὰ πάψει τελείως.

Ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος λογικὸς καὶ ἥμερος, διορθώνεται ἀσυγκρίτως καλύτερα μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὸν ἥμερο τρόπο, παρὰ μὲ τὸν θυμὸ καὶ τὴν ἀγριότητα.

Αὐτὸ τὸ βρῆκα καὶ ἐγὼ μετὰ ἀπὸ πολλὴ καὶ μεγάλη δοκιμασία. Μὲ τὸ καλὸ καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μπορεῖς νὰ κάνεις πολλοὺς νὰ ἡμερέψουν, Καὶ ἂν κανεὶς εἶναι καλοπροαίρετος, τὸν κάνεις γρήγορα νὰ συμμορφωθεῖ, νὰ γίνει Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ.

Λοιπὸν, αὐτὸ λέω σὲ σένα καὶ σὲ ὅλους. Ποτὲ μὲ θυμὸ μὴ ζητᾶτε νὰ διορθώνεσθε, διότι πειρασμὸς τὸν πειρασμὸ δὲν βγάζει ἀλλὰ μὲ ταπείνωση καὶ ἀγάπη εἰλικρινῆ. Ὅταν βλέπεις ὅτι ὑπάρχει θυμός, ἄφησε πρὸς στιγμὴν τὴν διόρθωση. Καὶ ὅταν δεῖς ὅτι πέρασε ὁ θυμὸς καὶ ἦλθε εἰρήνη καὶ λειτουργεῖ χωρὶς πάθος ἡ διάκριση, τότε λὲς τὰ ὠφέλιμα.

Ποτὲ δὲν εἶδα ἐγὼ νὰ γίνει διόρθωση μὲ θυμό, ἀλλὰ πάντοτε μὲ ἀγάπη. Τότε καὶ ὁ νουθετούμενος θυσιάζεται. Λοιπὸν, ἔτσι νὰ κάνετε. Πάρε παράδειγμα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό σου. Πότε ἡμερεύεις; Μὲ τὶς ὕβρεις, ἢ μὲ τὴν ἀγάπη;

Καὶ δὲν θαυμάζεις τὸν λόγο ποὺ λέγει ἐκεῖνος ὁ Ἅγιος στὸ Γεροντικὸ «ὅτι ὁ θυμώδης καὶ ὀργίλος ἄνθρωπος, καὶ νεκρὸν ἀκόμη ἐὰν ἀναστήσει, δὲν εἶναι δεκτὸς στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»!

Λὲς ὅτι σέβεσαι τοὺς λόγους μου. Δοκίμασε, λοιπὸν, ἐὰν ἀληθεύει αὐτό, νὰ κάνεις αὐτὰ πού σοῦ γράφω. Πνίξε τὸ πάθος, ὅταν ἔλθει νὰ σὲ πνίξει αὐτό. Κράτα τὸ φίδι μέσα κλειστὸ μία καὶ δυὸ καὶ πολλὲς φορές, καὶ ἀμέσως θὰ βρεῖς τὸ δρόμο τῆς χαρᾶς καὶ τῆς νίκης. Καὶ τότε θὰ ἐνεργήσουν ἀμέσως οἱ προσευχὲς ποὺ κάμνω γιὰ σένα. Καὶ ἀφοῦ νικηθεῖ ἡ μητέρα, καταπίπτει ὅλο τὸ σμῆνος τῶν θυγατέρων, ποὺ γεννᾶ ὁ θυμός.

Διότι τὰ κύρια πάθη, ποὺ γεννοῦν ὅλα τὰ ἄλλα, εἶναι θυμὸς καὶ ἐπιθυμία.

Λοιπόν, πνίξε μὲ ὅλη σου τὴ δύναμη τὸ θυμό, κάθε στιγμὴ ποὺ θὰ κινηθεῖ, καὶ θὰ τὸν βρεῖς τὴν ἑπομένη φορὰ ἀσθενέστερο. Καὶ πάλιν ἐξακολούθησε νὰ τὸν κτυπᾶς καὶ νὰ τοῦ κόβεις τὸ κεφάλι -ὅταν τὸν δεῖς νὰ σηκώνει κεφάλι καὶ σὲ λίγο θὰ δημιουργηθεῖ ἡ ἀταραξία ποὺ εἶναι ὁ καρπὸς τῆς μακροθυμίας. Μετὰ ἀκολουθεῖ εἰρήνη καὶ χάρις, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἀγαθά.

Ἀντιστάσου λοιπὸν μὲ ἀντίρρηση. Μὴν ἀφήνεις τοὺς λογισμοὺς νὰ εἰσέρχονται, ἀλλὰ πολέμησε μὲ τὴν προσευχή. Πολέμησε μὲ ἀνδρεία καὶ ὄχι μὲ χαυνότητα. Καὶ ἀμέσως παραλύουν. Καὶ κάνοντας ἔτσι θὰ ἀνθήσει τὸ ἄνθος τῆς καθαρότητας καὶ ἁγνείας, καὶ θὰ χαίρεται ἡ ψυχή σου χαρὰ ἀνεκλάλητη καὶ θὰ ἔχεις πληροφορία ὅτι ἀπὸ τώρα σοῦ ἑτοιμάσθηκε τόπος τῆς ἀναπαύσεως.