Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Ἀπριλίου 2023, Ε΄ Νηστειῶν – Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας (Μάρκ. ι΄ 32-45)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ δυνάμεθα. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.
Η ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ
«Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι
καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ»
Βρισκόμαστε σὲ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ εἴδαμε τὸν Κύριό μας νὰ πορεύεται γιὰ τελευταία φορὰ στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τοὺς Μαθητές του. Προγνωρίζει ὅλα τὰ γεγονότα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν ἐκεῖ: τὴν προδοσία τοῦ Ἰούδα, τὶς δίκες ἐνώπιον τῶν ἀρχιερέων καὶ τοῦ Πιλάτου, τὸ ἀκάνθινο στεφάνι, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὶς εἰρωνεῖες, τὶς ὕβρεις, τοὺς χλευασμούς, τὰ ραπίσματα, τὶς μαστιγώσεις, τὴν ἄρνηση τοῦ Πέτρου, τὴν ἐγκατάλειψη τῶν Μαθητῶν, τὴν ἀχαριστία τοῦ λαοῦ καὶ τὸ ὀδυνηρὸ καὶ ταπεινωτικὸ μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ· τὸν πόνο, τὴ δίψα, τὸν θάνατο. Τὸν βλέπουμε μάλιστα νὰ πορεύεται μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ προσήλωση στὸν σκοπό του, διότι πάσχει ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸ πλάσμα του.
Ὅλα τὰ γεγονότα βέβαια ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου μας εἶναι συγκλονιστικά. Ἡ σταυρικὴ θυσία ὅμως τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς θείας ἀγάπης του καὶ τὸ μοναδικὸ μέσο γιὰ τὴ σωτηρία μας. Σ᾿ αὐτὰ τὰ δύο σημεῖα θὰ ἐμβαθύνουμε σήμερα.
1. Ἀπόδειξη τῆς θείας ἀγάπης
Εἶναι ἀνεκτίμητη ἡ ἀξία τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου μας, κατ᾿ ἀρχὰς διότι εἶναι ἡ πιὸ τρανὴ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν» (Ἰω. γ΄ 16), τονίζει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης. Ὁ Θεὸς ἀγάπησε τόσο πολὺ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο τῶν ἀνθρώπων, ὥστε παρέδωσε σὲ θάνατο τὸν μονάκριβο Υἱό του. Καὶ μάλιστα σὲ θάνατο μαρτυρικό, στὸ πιὸ ὀδυνηρὸ καὶ ταπεινωτικὸ μαρτύριο· αὐτὸ στὸ ὁποῖο καταδικάζονταν οἱ χειρότεροι ἐγκληματίες, οἱ φονιάδες καὶ οἱ ληστές.
Ὅλα δὲ αὐτὰ γιὰ χάρη τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου. Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος ἐπαναστάτησε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ στὸν Παράδεισο καὶ συνέχισε νὰ Τὸν ἀρνεῖται σὲ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γιὰ χάρη ὅλων μας· γιὰ τὸν καθέναν ἀπὸ ἐμᾶς, ποὺ πολλοὶ συνεχίζουμε νὰ Τὸν ἀρνούμαστε μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες μας. «Συνίστησι τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρωμ. ε΄ 8), θαυμάζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Πόσο πολὺ μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός! Πρῶτος Ἐκεῖνος μᾶς ἀγάπησε, πρὶν ἀκόμη Τὸν ἀγαπήσουμε ἐμεῖς. Διότι, παρόλο ποὺ εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστὸς πέθανε ἐπάνω στὸν Σταυρὸ γιὰ χάρη μας.
2. Τὸ μέσο τῆς σωτηρίας μας
Ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου ἐπιπλέον εἶναι τὸ μοναδικὸ μέσο τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Κύριος θυσιάσθηκε, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16). Γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ, δηλαδή, σὲ αἰώνιο θάνατο κάθε ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει σ᾿ Αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχει αἰώνια ζωή.
Μάλιστα μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία του ὁ Κύριος δὲν μᾶς ἐπανέφερε ἁπλῶς στὴν κατάσταση ποὺ βρισκόταν ὁ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο τῆς Ἐδὲμ πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση, ἀλλὰ σὲ κατάσταση ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπὸ ἐκείνη. Μᾶς ἐξασφάλισε περίσσεια Χάριτος. Δὲν πήραμε μόνο ὅσο χρειαζόμασταν «εἰς τὴν τῆς ἁμαρτίας ἀναίρεσιν, ἀλλὰ καὶ πολλῷ πλέον», ὑπογραμμίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Πήραμε τιμὴ καὶ δόξα καὶ ἀξιώματα ποὺ ξεπερνοῦν κατὰ πολὺ τὴν ἀνθρώπινη φύση μας (PG 60, 476-477).
Γι᾿ αὐτὸ ὁ σταυρός, τὸ ἄλλοτε βασανιστικὸ μέσο καταδίκης καὶ θανάτου τῶν κακοποιῶν ἔγινε μὲ τὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας τὸ πιὸ τιμημένο σύμβολο· σύμβολο νίκης καὶ θριάμβου! Ἔγινε ἡ σκάλα ποὺ ἀνεβάζει τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο στὸν Οὐρανό.
Στὴ Χάρι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὀφείλεται καὶ ἡ μεταστροφὴ τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, τὴν ὁποία τιμοῦμε σήμερα. Ἡ πρώην ἁμαρτωλὴ αὐτὴ γυναίκα πῆγε κάποτε στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου. Τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ εἰσερχόταν στὸν ἱερὸ Ναό, αἰσθάνθηκε μιὰ ἀόρατη δύναμη νὰ τὴν ἐμποδίζει ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν της. Συγκλονίσθηκε τότε ἀπὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονός, μετανόησε καὶ πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ ἀλλάξει ζωή. Ἐπιστρέφοντας στὸν Ναό, εἰσῆλθε ἀνεμπόδιστα, προσκύνησε τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ ἀνεχώρησε κατόπιν γιὰ τὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη, ὅπου ἔζησε ἐπὶ 47 χρόνια βίο σκληρῆς ἀσκήσεως καὶ διαρκοῦς προσευχῆς, σὰν ἐπίγειος ἄγγελος.
Εἴθε μὲ τὶς πρεσβεῖες της νὰ ἀξιωθοῦμε κι ἐμεῖς νὰ προσκυνήσουμε καὶ κατὰ τὴ φετινὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, τὸ μοναδικὸ αὐτὸ μέσο τῆς σωτηρίας μας, ἀναλογιζόμενοι τὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ ἐσταυρωμένου Θεοῦ μας.
