Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Απριλίου 2025, Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν – Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας (Μάρκ. ι΄ 32-45)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου.
ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.
ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
1. Μὲ τὸ βλέμμα στὸν Γολγοθὰ
Ὁ Κύριος ἔχει ἤδη ξεκινήσει τὴν ἀνηφορικὴ πορεία του πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα, μᾶς περιέγραψε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ἄλλοτε εἶχε βαδίσει τὸν ἴδιο δρόμο. Αὐτὴ ὅμως εἶναι ἡ τελευταία φορὰ ποὺ πορεύεται πρὸς τὴν ἁγία Πόλη. Σὲ λίγες ἡμέρες θὰ διαδραματισθοῦν ἐκεῖ τὰ γεγονότα τοῦ θείου Πάθους του. Τὸ προγνωρίζει αὐτὸ ὁ Κύριος, ὡς παντογνώστης Θεός. Περιγράφει μάλιστα στοὺς Μαθητὲς ποὺ πορεύονται μαζί Του, ὅσα θὰ ἀκολουθήσουν ἐκεῖ· τὴν παράδοσή του στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ στοὺς γραμματεῖς καὶ κατόπιν στὸν Ρωμαϊκὸ στρατό, τὸν ἐμπαιγμό, τὶς μαστιγώσεις, τοὺς ἐμπτυσμοὺς τῶν στρατιωτῶν, τὴ θανατικὴ καταδίκη καὶ τὸ ὀδυνηρὸ σταυρικὸ μαρτύριο. Τὰ γνωρίζει ὅλα μὲ λεπτομέρειες ὁ Κύριος, ὅπως ἀκούσαμε στὴν εὐαγγελικὴ περικοπή.
Κάποιος ἄλλος στὴ θέση του ἀσφαλῶς θὰ προσπαθοῦσε ν᾿ ἀποτρέψει τὰ γεγονότα αὐτά· θὰ κρυβόταν ἴσως γιὰ νὰ γλυτώσει. Ὁ Κύριος, ὡστόσο, ὄχι μόνο δὲν τὰ ἀποφεύγει, ἀλλὰ ἀντίθετα «ἐπείγεται τοῦ παθεῖν», ὅπως θ’ ἀκούσουμε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα (Ὄρθρος Μ. Δευτέρας). Βιάζεται νὰ φθάσει στὸ Πάθος του. Βαδίζει πρὸς αὐτὸ πρόθυμα, ἀποφασιστικά. Μὲ τὴ θέλησή του παραδίδεται γιὰ νὰ σταυρωθεῖ, ἑκούσια ὁδηγεῖται στὸν θάνατο, διότι διὰ τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ θανάτου του θὰ χαρίσει τὴ σωτηρία στοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὸ Τὸν συνέχει· ἡ σωτηρία τοῦ πεσμένου πλάσματός του. Ἀπὸ ἀγάπη ὁ Κύριος πορεύεται πρὸς τὸ Πάθος· γιὰ τὴ δική μας σωτηρία· γιὰ χάρη μας.
2. Μάταιες ἐπιδιώξεις
Ἐνῶ ὅμως ὁ Χριστὸς ὁμιλεῖ γιὰ τὰ συγκλονιστικὰ αὐτὰ γεγονότα ποὺ πρόκειται νὰ συμβοῦν, Τὸν πλησιάζουν ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης καὶ Τοῦ ζητοῦν ἐπίγεια δόξα. Θέλουν τιμητικὴ θέση στὴ Βασιλεία του. Ὁ Κύριος ὡστόσο τοὺς ἀποκρίνεται: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Δὲν ξέρετε τί ζητεῖτε. Πράγματι, οἱ Μαθητὲς δὲν εἶχαν κατανοήσει ὅτι γιὰ οὐράνια Βασιλεία τοὺς εἶχε ὁμιλήσει ὁ Χριστός, ὄχι γιὰ ἐπίγεια, οὔτε εἶχαν ἀφομοιώσει τὸ ταπεινὸ φρόνημά του. Ἦταν ἀκόμη ἐπηρεασμένοι ἀπὸ μικρότητες καὶ ἀδυναμίες.
Ἴσως κι ἐμεῖς ἐπηρεαζόμαστε κάποτε ἀπὸ ἀντίστοιχες ἐπιδιώξεις καὶ ἐπιθυμίες μὲ αὐτὲς τῶν Μαθητῶν. Διατρέχουμε τὸν κίνδυνο νὰ παρασυρθοῦμε ἀπὸ τὴν ἐπίγεια δόξα, τὴν καριέρα, τὴν προαγωγή, τὴν ἀναγνώριση τῶν ἀνθρώπων, τὴν ὑπεροχὴ ἔναντι τῶν ἄλλων, ποὺ ἔχουν σύντομη ἡμερομηνία λήξεως, ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ὑποδεικνύει τὴν ὁδὸ τῆς θυσίας. Ὁδηγεῖται στὸ Πάθος, στὸν Σταυρὸ καὶ στὸν θάνατο, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει Βασιλεία οὐράνια, παλάτι αἰώνιο, εὐφροσύνη ἀπερίγραπτη, χαρὰ ἀκόρεστη. Γιὰ νὰ μᾶς δώσει τὸν δικό του βασιλικὸ θρόνο, νὰ μᾶς ἀναδείξει συμβασιλεῖς του, κληρονόμους τῆς οὐράνιας Βασιλείας του.
Ἂς μὴν ἀναλίσκουμε τὸν ἑαυτό μας στὶς μάταιες ἐπιθυμίες τοῦ παρόντος. Ὁ Κύριος ἔχυσε τὸ πάντιμο θεϊκὸ Αἷμα του γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει αἰώνια σωτηρία. Ἂς ἐπιθυμοῦμε τὰ πνευματικὰ ἀγαθὰ ἀναλογιζόμενοι τὸν αἰώνιο προορισμό μας.
3. Ὁ δρόμος γιὰ τὴν κορυφὴ
Ὅταν ἄκουσαν τὴ φιλόδοξη αὐτὴ ἐπιθυμία οἱ ὑπόλοιποι δέκα Μαθητές, ἄρχισαν ν᾿ ἀγανακτοῦν, διότι θεώρησαν ὅτι οἱ ἴδιοι θὰ ἀδικηθοῦν. Ὁ Κύριος τοὺς κάλεσε τότε κοντά Του καὶ τοὺς παρέδωσε μιὰ σημαντικότατη διδασκαλία: «Ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος». Ὅποιος, δηλαδή, θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσά σας, ἂς εἶναι ὑπηρέτης τῶν ἄλλων. Καὶ ὅποιος ἀπὸ ἐσᾶς θέλει νὰ γίνει πρῶτος, ἂς γίνει δοῦλος ὅλων.
Σὲ κάθε ἀνθρώπινο βασίλειο ἀνώτερος θεωρεῖται αὐτὸς ποὺ ἀσκεῖ ἐξουσία στοὺς ἄλλους. Στὴ Βασιλεία τοῦ Κυρίου, ἀντίθετα, ἡ ὁποία φανερώνεται στὸν κόσμο διὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἄλλη τάξη ἐπικρατεῖ. Ἐδῶ ἀνώτερος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει τίτλους τιμῆς, φήμη καὶ ἐξωτερικὴ ἐξουσία, ἀλλὰ ὁ ταπεινός. Αὐτὸς ποὺ γίνεται δοῦλος τῶν ἄλλων· αὐτὸς ποὺ ὑπηρετεῖ τοὺς συνανθρώπους του, ἀκόμη καὶ στὶς εὐτελέστερες διακονίες· αὐτὸς ποὺ δέχεται εὐχάριστα νὰ παραγκωνισθεῖ, νά μειωθεῖ, νὰ δώσει προτεραιότητα στοὺς ἄλλους. Αὐτὸν τιμᾶ καὶ δοξάζει ὁ Θεός. Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κορυφὴ εἶναι ἡ ταπείνωση.
Αὐτὴ τὴν ἱεραρχία κανεὶς ἄλλος βασιλιὰς δὲν τόλμησε ποτὲ νὰ θεσπίσει στὸ βασίλειό του, διότι τὴν ἴδια στιγμὴ θὰ ἔχανε τὴν ἐξουσία του. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ὄχι μόνο τὴν ὑποστήριξε μὲ τὰ λόγια του, ἀλλὰ πρωτίστως τὴ δίδαξε μὲ τὸ παράδειγμά του: «Ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών» (Φιλιπ. β΄ 7). Ὁ ἄναρχος Θεὸς συγκατέβη ἀπὸ τὸ ἄπειρο ὕψος τῆς θεότητος, ἔγινε ἄνθρωπος καὶ καταδέχθηκε νὰ ἐξευτελισθεῖ καὶ νὰ θανατωθεῖ ὡς κακοῦργος, προκειμένου νὰ διακονήσει τοὺς ἀνθρώπους· νὰ ὑπηρετήσει τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας μας. Ἂς ἀκολουθοῦμε κι ἐμεῖς, κατὰ τὸ δυνατόν, τὴν ὁδὸ τῆς ταπεινώσεως, ποὺ βάδισε Ἐκεῖνος κατὰ τὸ Πάθος του, ὥστε νὰ συνδοξασθοῦμε μαζί Του.